2η Μέρα στο Βουνό (27/1/10) Απο Confluencia προς Mirador και επιστροφή

Πορεία της 2ης μέρας

Πρωινό για πέντε

Οξυγονομέτρηση

Θα ξυπνήσουμε νωρίς, γύρω στις 7:30 και τα φάμε πρωινό στου "κάτω Μάρτιν". Έτσι βαφτίσαμε το εστιατόριο στο οποίο ο μάγειρας λέγεται κι αυτός Μάρτιν. Σήμερα είναι μέρα εγκλιματισμού. Παρά το γεγονός οτι νιώθουμε μια χαρά, πρέπει να ανεβοκατέβουμε σε κάποιο υψόμετρο, για να συνηθίσει ο οργανισμός μας το μειωμένο οξυγόνο ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα αργότερα. Με το οξύμετρο του Κώστα θα μετρήσουμε το οξυγόνο μας. Όσο δείχνει πάνω απο 37 είμαστε καλά.

Πιο κοντά στον ουρανό

Περπατώντας δίπλα στον "Βρωμοπαγετώνα"

  Θα ξεκινήσουμε το περπάτημα γύρω στις 10:30 και θα ακολουθήσουμε  το μονοπάτι που οδηγεί προς Plaza Francia, μια προωθημένη κατασκήνωση, πάνω από τα 4.000 μ.  Το αρχικό τμήμα του μονοπατιού είναι όπως το χθεσινό , μόλις όμως αποκλίνουμε από αυτό και στρίβουμε, το τοπίο αγριεύει και δεξιά κι αριστερά μας αυξάνονται εντυπωσιακά ηφαιστειακά βράχια, ενώ βλέπουμε από κοντά ένα βρωμοπαγετώνα (Morena) Αντί για πάγο αποτελείται από ένα μίγμα με πέτρες λάσπη χώμα και πάγο. 


Τον χαζεύουμε από κοντά, προσπαθώντας να αποφύγουμε τις λάσπες, μια και συνέχεια διαλύεται, λιώνει και τροφοδοτεί τα ποτάμια με λασπόνερα.

Η χαρά του Γεωλόγου

Έτσι μας λύνεται η απορία γιατί τα νερά στα ποτάμια τις προηγούμενες μέρες δεν ήταν γάργαρα και καθαρά.



  
Παρατηρώντας τα βράχια και τις βουνοκορφές δεξιά κι αριστερά σου κόβεται η ανάσα απο το μέγεθος, τα χρώματα και την ποικιλία των πετρωμάτων. Πρώτη φορά μετά τα φαράγγια του Σινά νιώθω τόσο εντυπωσιασμένος από τα χρώματα των βράχων. Εδώ είναι ο παράδεισος του γεωλόγου.

Ορεινή έρημος

 Όσο ανεβαίνουμε, νιώθουμε οτι η ακτινοβολία είναι δυνατότερη. Ο ήλιος εδώ δεν αστειεύεται, και το γεγονός οτι δεν ζεσταίνεσαι λόγω υψομέτρου, μπορεί να σε παραπλανήσει. Έχουμε πασαλειφτεί όλοι με παιδικά αντηλιακά 50άρια και οι φάτσες μας είναι σαν κλόουν. 

Κώστας σκεπτόμενος

Όσο προχωράει η ώρα, τόσο τα σύνεφα μαζεύονται στην κορυφή του Ακονκλάγκουα. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Κώστας επιμένει η ανάβαση να γίνει χαράματα. Επειδή το απόγευμα πάντα ο καιρός χαλάει. 

Με φόντο την κορφή

Στη θέση Mirador (4.000 μ.) οπου έχουμε μαζευτεί όλοι οι εγκλιματιζόμενοι, η θέα προς την κορφή, σου κόβει την ανάσα. Ευτυχώς εμείς δεν θα το ανέβουμε από αυτή ητν πλευρά αλλά απο τη ΒΔ. Καθόμαστε για λίγη ώρα απλά για να χαζέψουμε το βουνό με τα σύννεφα. Δεν χορταίνεται. 

Θέση θέας MIrador (4.000 m.)

Αποφασίζουμε να την κάνουμε με ελαφρά ...βηματάκια, όταν τα σύννεφα αρχίζουν να κινούνται προς το μέρος μας. Το μόνο που δεν θέλουμε είναι να προσπαθούμε βραδυάτικα  να στεγνώνουμε.
Στις 16:00 είμαστε πίσω στην κατασκήνωση, έχοντας περπατήσει περίπου ένα 6ωρο και έχοντας γλιτώσει την (μικρή τελικά) βροχή. Αύριο, τα σακίδιά μας που θα φορτωθούν στα μουλάρια πρέπει να είναι έτοιμα πολύ νωρίς οπότε αποφασίζουμε απόψε να μείνουμε σε μεγάλο αντίσκηνο-κοιτώνα, ώστε να καταφέρουμε να κοιμηθούμε καλύτερα.