Δεν με ξύπνησε ούτε η υπερένταση ούτε το κρύο, αλλά οι αγριοφωνάρες κάποιον Ρώσων (;) Στις 00:30 ξεκινάμε για την τελική ανάβαση στην κορυφή. Ξέρουμε ότι από αύριο ο καιρός θα χαλάσει πολύ και γι αυτό και το πρόγραμμα δύο ημερών συμπυκνώθηκε σε μία. Ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να ανέβουμε και να κατέβουμε σε μια μέρα μέχρι τα 6.960 μ. της κορυφής αλλά οφείλουμε να προσπαθήσουμε.
 |
| Χιονοστρόβιλοι.... ...κακό χρόνο νάχουνε. |
Ο Νίκος δεν θα το επιχειρήσει, οπότε οι υπόλοιποι τέσσερεις θα φορτωθούμε τα σακίδια με κραμπόν, μπατόν, πιολέ, και ότι ρούχο μπορεί να φορεθεί, για το κρύο. Ο ρυθμός μου από πολύ νωρίς, είναι πιο αργός από των υπολοίπων, οπότε αποφασίσαμε ότι είναι πιο συνετό να προχωρήσουν οι υπόλοιποι μπροστά και εγώ να μείνω στο δικό μου ρυθμό. Θα ακολουθήσω μια από τις υπόλοιπες ομάδες που ανηφορίζουν με πιο αργό ρυθμό, αλλά από ελαφρά διαφορετική πορεία. Ο καιρός είναι παράξενος. Έχει ξαστεριά μεν, δεν χιονίζει, αλλά ένας δαιμονισμένος αέρας δημιουργεί τρομερούς χιονοστρόβιλους, οι οποίοι αφαιρούν τη θερμοκρασία από το σώμα με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Για φωτογραφίες δεν το σκέφτομαι καν. Το θεωρώ μεγάλη πολυτέλεια. Ακόμα και η σκέψη να βγάλω τα γάντια και να ανοίξω τη μηχανή με κάνει να κρυώνω.
 |
| Cholera 6.000 μ |
Γύρω στις 4:30 βλέπω αντίσκηνα. Είμαι στην προωθημένη kατασκήνωση Cholera στα 6.000 μ. οπου και τράβηξα μια από τις ελάχιστες φωτογραφίες της ανάβασης. Ακόμα μια ομάδα έχει ξεκινήσει για την κορυφή απ’ εδώ, πριν λίγο. Όσο ανεβαίνω, η έλλειψη οξυγόνου γίνεται και πιο αισθητή και ο ρυθμός όλο και πιο αργός. Αν και απότομη, η κλήση δεν είναι απαγορευτική, ούτε η ποιότητα του χιονιού επικίνδυνη. Δεν νιώθω ανασφάλεια μια και δίπλα μου ανεβαίνουν τόσοι άλλοι ορειβάτες. Απλά κάνει τρομερό κρύο ειδικά όταν οι χιονοστρόβιλοι σημαδεύουν το πρόσωπο.
 |
| Που πας ρε Καραμήτρο !!!!!!! ;;;;;;;;;; |
Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από αντίστοιχη χιονοθύελλα στις Άλπεις πριν 15 χρόνια. Τελικά, όποια βουνά αρχίζουν με Α.. και τελειώνουν σε ..εις δε με γουστάρουνε. Τα ισοθερμικά, οι σκούφοι και τα πουπουλένια μπουφάν, είναι σαν να μην υπάρχουν. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πως θα ένιωθα, με ελαφρύτερο ντύσιμο.Ο ρυθμός μου είναι πολύ αργός με πολλές στάσεις. Όσο κοιτάζω προς την κατεύθυνση της κορυφής, νιώθω το βουνό να μου φωνάζει «…….Που πας ρε Καραμήτρο ;» . Αναρωτιέμαι πού βρίσκονται τα παιδιά και αν έχουν τα ίδια προβλήματα με μένα.
 |
| Ήλιε ανάτειλε ...pleeeeease |
Ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει, αλλά περισσότερο από τα ονειρεμένα χρώματα του ορίζοντα, με συγκινεί η ιδέα ότι θα με ζεστάνει. Από μέσα μου τραγουδάω το ριζίτικο με τον αετό (ήλι’ ανάτειλε και δώσε για να λιώσουνε τα χιόνια απ τα φτερά μου και τα κρούσταλλα από τα ….κόκκαλα μου) . Στη θέση Independencia 6.250 μ. ξεκινάει μια ανηφορική τραβέρσα, στην οποία φαίνεται να έχουν κολλήσει αρκετές ομάδες. Ανηφορίζω μαζί με άλλους ορειβάτες, αλλά ο αέρας μας καθηλώνει πίσω από ένα μεγάλο βράχο γύρω στα 6.400. Τα ψέματα τελείωσαν, επιστρέφουμε πίσω. Οι χιονοστρόβιλοι πλέον γίνονται επικίνδυνοι.
Με βαριά καρδιά αλλά με τη λογική και τη σύνεση να έχουν το πάνω χέρι, αρχίζω την επιστροφή. Στο ίδιο σημείο αλλά πολύ νωρίτερα μαθαίνω αργότερα ότι υποχώρησε και η υπόλοιπη ομάδα.
 |
| Berlin 5.850 μ |
Καταφέραμε λοιπόν να ανέβουμε τα 6.400 από τα 6.960 μέτρα του βουνού. Δε βαριέσαι, καλά να ‘μαστε. Κατηφορίζω χαλαρά, χωρίς άγχος, κάνοντας μια μικρή στάση στην κατασκήνωση Berlin 5.850 μ. στην οποία σκοπεύαμε να μείνουμε βάσει του αρχικού σχεδίου. Εδώ θα προφυλαχτώ για λίγη ώρα από τον αέρα, σ’ ένα υποτυπώδες φυλάκιο, όπου μια φύλακας θα με ενημερώσει ότι κάποιος ορειβάτης έχει χαθεί και αναζητείται. Που να ήξερα ότι ήμουν εγώ ;
 |
| Με τους "διασώστες " μου |
Τα παιδιά έχοντας επιστρέψει αρκετά νωρίτερα από μένα, και βλέποντας ότι καθυστερούσα, ειδοποίησαν τους φύλακες οι οποίοι με έψαχναν με το πρώτο φως. Πλησιάζοντας την 3η κατασκήνωση, γνωρίζομαι με τους εξυπηρετικότατους φύλακες που είχαν αναλάβει να με …..διασώσουν. Μα δεν χάθηκα!!! τους λέω …….Όχι χάθηκες. Μα δεν κινδύνευσα !! ……….Όχι κινδύνευσες. Πλησιάζοντας την κατασκήνωση βλέπω κάμερες και κινηματογραφικά συνεργεία. Γύριζαν κάποιο ντοκιμαντέρ για τις ομάδες διάσωσης στις Άνδεις, οπότε θέλοντας και μη έγινα πρωταγωνιστής με το ζόρι. Το όλο σκηνικό θα ήταν για γέλια, αν τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας δεν είχαν ανησυχήσει σοβαρά. Το κατάλαβα όταν ο Κώστας με αγκάλιασε, έτοιμος να βάλε τα κλάματα. Τέλος καλό όλα καλά.
 |
| Σοφοκλής , Κώστας , Νίκος |
 |
| Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου |
Ο καιρός όμως συνεχίζει να χειροτερεύει. Παρά το 14 ωρο περπάτημα, πρέπει να ξεστήσουμε τις σκηνές και να προωθηθούμε στη 2η κατασκήνωση. Τις επόμενες μέρες ο καιρός αναμένεται να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο, γι αυτό δεν έγινε και δεύτερη απόπειρα ανάβασης. Ξεκουράζομαι (τρόπος του λέγειν) για 2ώρες στη σκηνή για να πάρω δυνάμεις. Βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες, και μαζί με τους φύλακες, αποχαιρετούμε και το όνειρο της κορυφής. Φορτωνόμαστε τα μεγάλα σακίδια και κατηφορίζουμε. Η δεύτερη κατασκήνωση μου φαίνεται απίστευτα μακριά. Η κούραση μου είναι απερίγραπτη, και το σακίδιο μου νιώθω να ζυγίζει τόνους. Ο Κώστας το έχει καταλάβει και μόλις φτάσει κάτω, θα επιστρέψει για να μου πάρει το σακίδιο. Δεν με αφήνει καν να του πω όχι.
 |
| Μανώλης , Κώστας |
Την τελευταία μας βραδιά θα φάμε στο στέκι πλέον του Νέστορα. Ο μόνος ντόπιος στην κατασκήνωση που μιλούσε ανθρωπινά αγγλικά κι έφτιαχνε και ωραίο φαγητό. Ο δαιμονισμένος αέρας θα συνεχιστεί και το βράδυ, κάνοντας μας να παρακαλάμε, που δεν χρειάστηκε να διανυκτερεύσουμε ψηλότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου